Om ook VMware voor NXP in Taiwan te promoten was een reis geboekt, tussen doortje. 4 uur vliegen met China Airlines.
Taiwan is een totaal ander land dan Thailand. Ze rijden er rechts, en dat doet dan weer vertrouwd aan. Heb je wel eens een paar scooters bij elkaar gezien? Over een aparte baan naast het autoverkeer rijden niet een paar, maar tientallen scooters. Getooid met een soort duitse helm op en vooral ook de mondkapjes van Michael Jackson op, racen de taiwanesen met je mee. Als je op de plaats van bestemming bent moet je natuurlijk die dingen kwijt: rijen geparkeerde scooters onder een gallerij. Elk pand heeft een eigen gallerij zodat een arcade ontstaat.
Je moet ze ook repareren, een eindje verderop een authentieke reparatiedienst:
Vanuit het hotel had ik een pachtig uitzicht over de stad. Ik zat op de 35e verdieping van dit in klassiek stijl opgetrokken hotel. Ontbijt op de 45e verdieping! Daar kijk je uit over de haven.
Onderin het gebouw zat weer een keur aan restaurants en een warenhuis. De beganegrond bestond uit Louis Fouitton, Chanel, Dior en dat soort winkels. Veel glim en marmer. Leuke tasjes en schoenen. Een Walhalla voor de meeste vrouwen. Ik kijk natuurlijk alleen naar het design van de winkelinrichting en displays 😉 . Wat een verschil tussen de straat en deze plek in de stad. Langs de straat zie elke gevel met andere materialen en vooral veel schreeuwende neonreklame. Wat een hoop chinesen zo je zo denken. Niets is te lezen natuurlijk van de karakters.
Wat drinken in de Pigs and Whistle Club, een Engelse kroeg met Hoegaarden uit de tap! Peggy tapte dat in een Hoegaarden glas van een halve liter. Kende ik ook niet. In deze club komen veel buitenlanders, zo zat ik met twee Hongkong chinesen aan de bar, handelaars in stoffen. Hier troffen we ook Barry, een aardige goser van Ingenieursburo DHV uit Amersfoort, die de bouw van waterzuiveringen moet controleren. (zat dus om de paar weken een maand in Taiwan.) Later een verdieping hoger gegaan. Hier speelde een chinese rockgroup, weer een heel andere sfeer. Na een afsluiting met zang en dans in de Crazy Horse kon de avond niet meer stuk. (Het was toch een zware dag geweest om virtualisatie te promoten) Met acrobatische kunsten van een Oekraiense en Moscowse danseres, was het een internationale avond. Je ontdekt dan ook dat het daar om 5 uur al hardstikke licht is, het is weekend. Om 8 ‘s uur avonds uur is het in Taiwan donker, in Bangkok om 7 uur! Winter hé met 30 graden.
Na een heftige dalende route door buien, een zachte landing in een regenachig Bangkok om 18:00. Ik ben weer “thuis”.